**2.2.	Теорија на музика - Основи на музиката** 

{{{#!box type=todo
Повторно треба да се образложи зошто се корисни овие информации. Ако е целта само за да се воведе основна терминологија, тогаш може и самиот наслов да биде „Користена терминологија од теорија на музиката“. Од содржината е јасно дека веројано ќе бидат потребни ваквите термини, но сепак треба да се појасни тоа.
}}} 

{{{#!box type=todo
Недостасуваат референци до изворот од кој се земени дефинициите.
}}} 


Теоријата на музиката е наука која ги проучува практиките и можностите за музика. Елементи на звукот кои ги изучува музичката терија се : интензитетот ( вбројува мелодија и хармонија), ритамот (вбројува  такти темпо), и вокални квалитети, како што се артикулација, динамика и текстура.  За да можеме да ги класифицираме обичните звуци од музиката, музиката е дефинирана како  композиција од три главни елементи: мелодија, хармонија и ритам. 

**Мелодија** е “изводлив“ проток на звук, кој во едно музичко дело се издвојува како “главен глас”.  Мелодијата и ритамот се меѓусебно поврзани.

**Хармонија**  се нотите кои се преклопуваат и ја определуваат структурата на мелодијата.

 
**Ритам** во музиката претставува поставување на звуците, нотите, во текот на времето. Тој е музичка шема во временски рамки. Ритамот може да постои без мелодија, но мелодијата без ритам не може да постои.  

**Акорд** во музичката теорија претставува било кое хармонично множество  од две или повеќе ноти, кои се слушаат како да се изведуваат истовремено. 

**Нотата** е мерка за висината и времетрањето на звукот, и како таква се смета за градбен блок на било кое музичко дело.